Aleksander Labùda (1902-1981)
Ùrodzył sã w Mirochòwie, za knôpiczich lat mieszkôł òkóm w Strëszi Bùdze. Do spòdlëczny szkòłë chòdzył w Mirochòwie, skùńcził Seminariją Szkólnëch w Kòscérznie, dze trafił ks. dr Léòna Heyke. Nalégôł do karna Zrzeszéńców. W 1923. zaczął ùczëc w szkòle w Lëni ë Zelewie (wejrowsczi kréz). Wespół z m.jn. J. Trepczikã béł zakłôdcą Zrzeszeniégò Òbéńdowégò Kaszëbów (1929). W 1933. rokù òstawił robòtã we szkòle ë pòswicył sã dzejaniémù w prawie zakładłim cządnikù Zrzesz Kaszëbskô jakno przédny redachtór (1933-36).
W 1936. przeniósł sã do Tornia, dze robił w Skôrbòwim Ùrzãdze, pùzni znôu we warkù szkólnégò we wsë Skąpe kòle Tornia. Òb wòjnã nôprzód robił za szkólnégò w Bątczu (kartësczi kréz), pùzni pòwòłóny do Wehrmachtu, trafił na Krétã. Wzãti w pòjmanié przez Anielczików, òstôł wëwiozłi do Africzi, dze dostôł sã do pòlsczi armije. Do Pòlsczi wrócył przez Jitaliją ë Wialgą Britaniją w 1946. rokù. Robił w szkòłach w Bãdargòwie, Czãstkòwie ë Tłuczewie (wejrowsczi kréz). Włącził sã na nowò w kaszëbską rësznotã ë wespółrobił z òdrodzoną Zrzeszą Kaszëbską jaż do ji zatchniãcégò w 1947.
Dopiérzë pò 1956. rokù mógł wëdac swój Słowôrzk… (wej. niżi). W nym rokù béł jednym z zakłôdców Kaszëbsczégò Zrzeszeniégò. W jegò dodómie Słëżbë Ùbëtnoscë robiłë rewizëje. W 1961. rokù pòd nacëskã władzów òstôł wërzucony z Kaszëbskò-Pòmòrsczégò Zrzeszeniégò. W 1964. rokù przeszedł na emeriturã. Ùmarł w 1981. rokù.
Debùtowôł w Chëczë Kaszëbsczi wiérztã Wałë (1930). Wiérztë drëkòwôł pùzni w cządnikù Chëcz Kaszëbskô, Bënë ë Bùten, Gryf, Gryf Kaszubski, Zrzesz Kaszëbskô, Chëcz. Czile jegò wiérztów òstało włączoné przez J. Trepczika do Kaszëbsczégò Piesniôka (1935).
Napisôł niedokùńczoną pòémã Reknica, jakô bëła drëkòwónô we Zrzeszë. Z prozë pisôł czile bôjków ë gôdków, prócz tegò mô niedokùńczoną nowelã Na grańce, z dramë zrëchtowôł widowiszcze scynaniégò kani, jaczé òsta wëstôwioné w 1931. rokù w Dobrzewinie. Gazétnictwã zajimôł sã w cządnikach Zrzesz Kaszëbskô, Gryf, Gryf Kaszubski.
Jakno pòéta béł drëkòwòny rzôdkò, jegò wëdóné zbiérë wiérztów są: Kaszëbsczim jesmë lëdã (1996), Ewanielskô spiéwa (2002).
Nôbarżi znóny je jakno felistonista, a drëkòwóny béł w nôslédnëch cządnikach Gryf Kaszubski, Gryf, Zrzesz Kaszëbskô, Chëcz, Echo Ziemi Wejherowskiej, Litery, Biuletyn Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego, a pùzni w Pomerani. Jegò felietonë òstałë téż zamieszczoné we zsziwkù Gryf (1974). Wëszło 5 ksążkòwëch zbierków jegò felietonów pò spólnym titlã Gùczów Mack gôdô (1934, 1971, 1971, 1974, 1979).
Òd 1977. rokù w Pomerani miôł drëkòwóny cykel tektów pòd spólnym titlã Naji dëchë, w jaczich przedstôwiôł kaszëbsczé wierzenia ë demònolodżiją.
Je autorã Dbë kaszëbsczégò pisënkù ze prawòpisnym słowôrzã (1939), Kaszëbsczégò słowarza (1960), Słowôrzka kaszëbskò-pòlsczégò/pòlskò-kaszëbsczégò (1982).
Ùżiwôł pseudów: Krëzbùlów Jadam, Grzemùłków Tóna, Gùczów Mack, A.L., Czajôszk L., Czajôszk Lëdomir, Lara, Lara S., Smãtk/Smętk/Smątk, Kôłp.