Franciszek Sędzicki

Kaszuba wierny

Kaszëba to mô cwiardi łeb,

nic nie dô wmówic sobie,

ò swojã mòwã dbô i chléb,

nie dufô nowi próbie.

Nie lecy na nowòscë znak,

wprzód wôrtosc znac chce trwałą:

co je zaletą, co je brak,

co chlubą i co chwałą.

Le ciedë sã przekònôł już,

trzimô sã całą mòcą,

nie złómie gò niżódnô z burz’

ni szëczi co sã psocą.

I dzysô w Pòlsce widząc téż,

tëch nowëch prądów starë,

czej pòznô, że w nich nie je łeż,

nabierze do nich wiarë.

Cziej doznô, że gò cenią, òt

jak rodôka, jak brata,

bãdze stôł wierno chòcbë w grzmòt

i chòc w trzãsenié swiata.