Bernard Sychta

Kaszëba béł mój tatk

Kaszëba béł mój òjc i stark

I jô jem téż Kaszëba.

Wiém, co to mòrze, wiatrë, sztorm…

I jak sã jim nie pòddac.

Tak jak kaszëbą béł mój tatk,

Chcã nim bëc pò òstatk!

Kò chto to sprawił jak nié më.

Cwiardi jak dąb Kaszëbi,

Że mòrze Pòlsce òd stalat

Przëgriwô, spiewô, szëmi.

Igrało mdze pò swiata kuńc.

Od Szcëcëna za Gduńsk!

Kaszëba, co bë zapiarł sã

Kaszëbscziegò imienia,

Nie béłbë gòdny, żebë gò

Kaszëbskô niosła zemia.

Ten jak wietew ùschnie wnet,

Bò z niegò wińdze krew!