Jón Rompsczi (8.12.1913–30.12.1969)
Ùrodzył sã w Kartuzach. Pò skùńczenim spòdlëczny szkòłë ùcził sã drëkarstwa. Maturã zdôł jakno ekstern w Pòznaniu. Robił we szkòłowiznie we Wialgòpòlsce, w tutim czasu czéj Trepczik béł hénë za szkólnégò. W 1938‑39. béł za czerownika referatu spòlëznowi òpieczi we Wejrowie. Wnetka pò założenim Òbéńdowi Zrzeszë Kaszëbów (1929) dołącził do ni, ë òd 1933. rokù pùblëkòwôł w Zrzeszë Kaszëbsczi. W 1938. ò krótczi czas czerowôł tutim cządnikã. Jakno pòlsczi żôłnérz trafił do miemiecczégò pòjmaniégò w 1939, pùzni robił jakno pòmôdżer piekôrza, banowi ë robòtnik. Òd przełómù 1941. ë 42. w Krëjamczi Wòjnowi Òrganizacëji „Grif Pòmòrsczi“. Aresztowóny przez Gestapò, òsôdzony w Kòncentracëjnym Òbòzu w Sztutowie. Pò wòjnie w redakcëjnym karnie Zrzeszë Kaszëbsczi (1945-46), w jaczim robił dodôwk Chëcz. Sztudérowôł w tim czasu etnografiją w Torniu, pò skòńczenim sztudijów (madżistersczi dokôz ò kaszëbsczim Smãtkù). Robił w 1949/50. jakno ùczałi w archeòlogòwëch badérowaniach namienionëch nôstarsczi historiji Pòlsczi. Òd 1950. rokù bënë Państwòwégò Jinstitutu Sztëczi czerowôł Redżonalnym Karnã Gduńsk, jaczé sã zajimało zbieranim mùzyczny kaszëbsczi lëdowiznë. Pò rokù wzył robòtã w Pòmòrsczi Mùzëji w Torniu, nôprzód jakno kùstosz pùzni jakno drëdżi adminystracëjny direchtora. W 1960. pòwòłóny na czerownika ùczało-edukacëjnégò wëdzéla. W cządze 1965-67 béł direchtorã Mùzëji w Grudządzu. Pùzni w Etnografòwi Mùzëji w Torniu czerowôł wëdzélã lëdowi bùdowiznë. Béł zakłôdcą Kaszëbsczégò Zrzeszeniégò (1956). Ùmarł krótkò przed dostanim titla dochtora na spòdlim dokazu ò kaszëbsczi mitolodżiji.
Debùtowôł wiérztã Czej w 1933. rokù we Zrzeszë Kaszëbsczi. Wiérztë jegò bëłë drëkòwóné w Zrzeszë Kaszëbsczi, Chëczë, Kaszëbach, Biuletynie ZK-P (pùzni Pomerani). We Zrzeszë Kaszëbsczi prócz wiérztów bëłë pùblëkòwóné wëjimczi jegò dramë. M. jn. w Kaszëbach drëkòwôł artikle ò kaszëbsczi lëdowiznie ë wiérztë. Trzë jegò wiérztë òstałë włączoné przez J. Trepczika do Kaszëbsczégò Piesniôka. Jegò tekstë bëłë téż w zbiérkù Do Pamiãtnika z leżnoscë primicëjów ks. F. Grëczë (1939). Drëkòwóny béł téż w antolodżijach: Ma jesma òd mòrza (1963), Antologia współczesnej poezji ludowej (1967), Wybór współczesnej poezji kaszubskiej (1967), Pogłosy ziemi (1971), Piaśnica (1971), Kaschubische Anthologie (1973), Modra struna (1973), Westrzód dôczi (1977).
Mni je jegò prozë. Nie òsta pùblëkòwónô prócz wëjimków jegò autobiografòwô pòwiesc Ùrwónô spiéwa, jaką pisôł ju òd 1943. rokù. W dzélikach bëłë drëkòwóné jegò òpòwiôdania jak: Wiktór (Chëcz 1946), Gbùrstwò (Chëcz 1946), Anka (Chëcz 1946), Lasowô krowa (Pomerania 1976). Òpòwiôdanié Znak, jaczégò drëk òstôł naczãti w Chëczë w 1946, nie òsta do kùńca òpùblëkòwóné. Jinszé, W drôpce złégò je le blós w rãkòpise. Rompsczi je téż autorã dramów: Wzénika Arkònë (wëjimczi we Zrzeszë Kaszëbsczi 1938-39), Jiwra òstatnëch (wëjimczi w Pomerani 1977). Je autorã jinszich krótczich dramów ë binowëch òbrôzków czãsto wëstôwiónëch przez amatorsczé téatrë: Gãsy ùd, Jich tragedie, Lelek, Lepszé chëcze, Pan w okularach, Pòrénk, Reknica, Roztrãbarch, Scynanié kani, Za zemiã (w rãkòpisach) ë Jô chcã na swiat (drëk 1987). Wòdewil Òżniwinë z mùzyką J. Trepczika òstôł òpùblëkòwóny w Zrzeszë Kaszëbsczi (1947). Je autorã téż rediowégò słëchòwiszcza ë ùczałi sztudije pò pòlskù Ścinanie kani. Kaszubski zwyczaj ludowy (Toruń 1973).
Zbiérczi wiérztów òstałë wëdóné pò smiercë Pòmión zwònów (1970) ë Wiérztë (1980). Wikszosc wiérztów òsta w manuskripce. Béł tôłmaczony na miemiecczi.
Dostôł Strzébrzny Krziż Zôsłëdżi.
Ùżiwôł pseudów: R., I-r, Rąbiók, Rãbiok.