Marian Selin

[Marian Selin]

(ur. 1937)

Ùrodzył sã 17 maja 1937 r. w Jastarni. Skùńcził Mùzyczną Szkòłã ë Chòreògraficzno-Balétowé Sztudium we Gduńskù (1966). Robił bez wiele lat w Pòwiatowim Dodomie Kùlturë w Pùckù ë rëbacczi spódzelni „Szkuner” we Wiôldżi Wsë jakno chòreògraficzny jinstruktora. W 60. latach aranżowôł kaszëbsczé piesnie dlô big-bitowégò mùzycznégò karna Sami ze Gduńska. Òd 1991 r. je kùstoszã rëbacczi chëczë-mùzéum w centrze Jastarni.

S. pòetickò zadebiutowôł w 1966 r. w cządnikù Litery wiérztą Mój bôcyk. S. pisze z ùdbą, żebë jegò pòeticczé dokôzë bëłë spiéwóné, stądka ne mają sztôłt piesniów. Czãsto sóm do nich kòmpònëje mùzykã. Do dzys dnia òstałë wëdóné dwa jegò pòeticczé zbiérczi: Kaszubski kwiat (1982, w dzélu pò kaszëbskù ë pò pòlskù) ë Niech wiater niese piesń (pò kaszëbskù, 1996).

Wiérztë S. je mòżno nalezc w antologiach, m.jin. R. Rosiaka Wiersze proste jak życie (1966), J. Szczawieja Antologia współczesnej poezji ludowej (1967), Modrej strunie (dokôzu zbiorowim pòd przédnictwã W. Czedrowsczégò; 1973), E. ë E. Prëczkòwsczich Mësla dzecka. Antologiô kaszëbsczich wiérztów dlô dzôtków i młodzëznë (2001), ë, razã z mùzyką, w zbiérkù ks. J. Perszona Tobie, Boże chwała (1993).

S. je téż autorã trzëaktowégò widowiszcza Broduzy (pierszé wëkònanié: 1957 r., drëk: 1964 r.). Jinszé dramë są w rãkòpisach.

W 2000 r. S. òstôł ùhònorowóny Medalã Stolema.