Zbigniéw Talewsczi

[Zbigniew Talewski]

(ùr. 1942)

Ùrodzył sã 22 smùtana 1942 r. w Aleksandrowie Kùjawsczim. W 1967 r. skùńczëł Òglowòsztôłcącé Liceùm w Czerskù, a w 1970 r. Pòmaturalné Bùdowlané Technikùm w Bëdgòszczë. W latach 1972-77 sztudérowôł socjologiã ë pòlitologiã na Wëższi Szkòle Nôùków Spòłecznëch w Warszawie. W 1989 r. skùńcził pòdiplomòwé sztudium z zakresë pòmòrzoznawstwa.

T. robił m.jin. jakò ùrzãdnik, czerownik ë majster kòl bùdowë drogów, przédnik Gminny Nôrodny Radë w Kòłczëgłowach, handlówc, direchtór Wòjewódzczégò Dodómù Kùlturë w Słëpskù, gazétnik, a téż bùdowlóny robòtnik w Zjednónëch Stónach.

Òd 1974 r. nôleżi do Kaszëbskò-Pòmòrsczégò Zrzeszeniô. Z jegò jinicjatiwë, w 1980 r., pòwòłóny òstôł part K-PZ w Słëpskù. W latach 1980-90 béł jegò przédnikã.

Òd 1999 do 2001 r. T. wespółrobił z Radio Weekend w Chòjnicach. Terôczas prezentëje swòjé felietónë w Kaszëbsczim Magazynu w Pòlsczim Radio Kòszalën. Òd 2001 r. je wëdôwcą ë redaktorã dwamiesãcznika spòłeczno-kùlturalnégò Naji Gòchë. W 2003 r. założëł, wespół z Witoldem Zblewsczim, fùndacjã Naji Gòchë, chtërnô zajimô sã rozwijã ë promòcëją Słëpsczi Zemi, Zabòrów, Bòrów Tëchòlsczich ë Gòchów.

T. zadebiutowôł w zbiérkù wiérztów pt. Bazuna (1977) wëdrëkòwónym na spòdlim pòetickò-lëteracczégò kònkùrsë, rëchtowónégò bez Stowarzyszenie Społeczno Kulturalne „Pobrzeże” w Słëpskù. T. pùblikòwôł swòjé dokôzë ë artikle w wiela cządnikach m.jin. Jantarze, w chërnym robił jakno gazétnik (1977-79), Zarzewiu, Wieściach, Pomeranii, słëpsczim tigòdnikù Zbliżenia ë miesãcznikù Głos Kaszub (dodôwk do Głosu Pomorza).

Jegò wiérztë bëłë pùblikòwóné w wëdôwiznach ë almanachach Ruchu Społeczno-Kulturalnego ZMW Scena Ludowa, a téż w antologii wrocławsczégò pòeticczégò karna W Kręgu Kieszkówki ë katowicczi antologii pòezji relgijny.

Wëdôł dwa zbiérczi wiérztów: Krëszënë gwiôzdë (1988, w dzélu pò kaszëbskù ë pòlskù), Miraże i pejzaże (1991, bibliofilsczé wëdanié, Nowi Jork).

Do drëkù mô złożoné zbiérk (w dzélu pò kaszëbskù) pt. Tryptyk Wdzydzki – Wdzydzanna, czyli refleksje o nie przemijaniu.

W latach 80. béł wespółzakłôdcą dzejającégò przë słëpsczim parce K-PZ artisticzno-lëteracczégò karna GAL.

T. ùhonorowóny òstôł wieloma nôdgrodama, m.jin. Òdznôką Pieczãcë Swiãtopôłka Wiôldżégò (1987) ë Strzébrnym Krziżã Zasłëdżi (1979).