Jerzi Stachùrsczi

[Jerzy Stachurski]

(ùr. 1953)

Ùrodzył sã 9 strëmiannika 1953 r. we Gduńskù. W gardze nym mieszkô pò dzys dzéń, skùńcził téż w nim spòdleczną szkòłã, 8. Òglowé Liceùm (1972) a téż mùzyczną szkòłã 2. stopnia (1976), Państwòwą Wëższą Mùzyczną Szkòłã (1980), pòlonistikã na Gduńsczim Ùniwersytece (1997), a téż pòdiplomòwé sztudia w Wëższi Szkòle Gazétnictwa w Gdini (2003).

Ju òd 1969 r. dzejô artisticzno, a z rozmajitëch ùdbów, jaczé w nym wczasniészim cządze zjiscywôł, je wôrt wëmienic chòcbë jegò wespółzałożenié Lëteracczégò Karna Strefy (1976), zajinicjowanié cyklu kòncertów w Wòjewódzczim Òstrzódkù Kùlturë w Gduńskù zatitlowónëch Folklor i region w muzyce polskiej (1981-85) ë nôùkòwé sesji Kociewie w muzyce (1982).

S. je dzysô mùzycznym czerownikã Teatru Lalki i Aktora „Miniatura” we Gduńskù Wrzeszczu, a téż direktorã Zespòłu Szkòłów w Czeczewie.

Je nôleżnikã Związku Literatów Polskich, a téż ZAIKS -u.

S. pòetickò zadebiutowôł w 1973 r. w pismionie Nowy Medyk. Pózni swòje dokôzë pùblikòwôł m.jin. w Tygodniku Kulturalnym ë Pomeranii.

W 1977 r. S. dobéł przédną nôdgrodã w lëteracczim kònkùrsu zrëchtowónym bez gduńsczi part K-P Z, a w 1980 r. òstôł wëdóny pierszi zbiérk wiérztów S. Té pokazëją na mnie (1980; pò kasz.). Pózni z pòeticczich dokôzów ksążkòwò ùkôzałë sã: Droga (1984; zbiér wiérztów ë pòeticczi prozë pò pòlskù), Gwiazdka (1985, zbiérk wiérztów dlô dzecy pò pòlskù), Procesje (1997; pòeticczé partiturë, pò pòlskù).

Do pòezji S. òstałë zrëchtowóné cykle spiéwków z mùz. m.jin. J.Swidra, B. Kònowalsczégò, K. Kòszikòwsczégò ë A. Wawrikòwa.

S. to równak przede wszëtczim mùzyk ë kòmpòzytóra, ë z dzejaniégò na tim gónie je nôbarżi znóny.

Je autorã abò wespółautorã zbiérów spiéwków: Przemijanie (1975), Poezja śpiewana (1975), Świat nas zaprasza (1981), Zaczarowany świat (1983), Pod słonecznym parasolem (1984), Nutka po nutce (1985), Kiedy zagrasz i zaśpiewasz (1989), Nie odchodź słoneczny dniu (1994). Pôrã z nich wespółautorã béł K. Kòszikòwsczi, jednégò (Świat nas zaprasza) B. Malach. W 2003 r. S. razã z T. Fópką ë E. Prëczkòwsczim wëdôł zbiér Piesnie Rodny Zemi (do Piesni… je dodónô CD plata).

S. przërëchtowôł do drëkù téż czile zbiérów spiéwków jinszich ùtwórców, m.jin. A. Tomaczkòwsczégò Wybór utworów (1981) ë W. Kirsteina Kaszëbsczié kolędë ë godowé spiéwë (1982).

Wiele mùzycznëch dokôzów S. bëło mòżno ùczuc w radiowëch ë telewizyjnëch programach, òsoblëwie w Rodny zemi (robiony w TV Gduńsk), z jaką ju òd 1991 r. wespółrobi. Wëdôł téż czile magnetofònowëch blewiązków ë platów CD, m.jin: Bez szkólnégò zwónka (1992), Gwiôzdka jidze (1992), ë Më jesmë młodi (2004; plata nagrónô bez karno Prôwda z Lëzëna).

S. je téż ùtwórcą mùzyczi do wiele (kòl 110) sztëk dlô dzecy ë dramaticznëch téatrów (do òbrazów: S. Mrożka, W. Allena, A.Fredri, Sofoklesa, (wëstôwiônëch m.jin. we Gduńskù, Òlsztënie ë Szczecënie, a téż za greńcą, m.jin. w Wiôldżi Britanii, Meksykù, Finlandii.), a téż do kòl 30 pòeticczich programów m.jin. do dokôzów K.Ji. Gałczińsczégò, F. Fenikòwsczégò ë S. Jesienina.
Razã z M. Abramòwiczã napisôł dwa binowé dramatë: Chodzi, chodzi Baj po świecie (1987, widzawiszcze no bëło wëstawioné bez Państwowy Teatr Lalki i Aktora w Torniu, a téż nagróné bez Pòlską TV) ë Gwiazdy, gwiżdże, muzykanci… (1992; TLiA „Miniatura” we Gduńskù).

Mô téż ùsadzoné dwa wiôldżé wòkalno-jinstrumentalné òbrazë na binã: Przodkowo. Opowieść na głosy i instrumenty (1991) ë Jastrë. Poemat sceniczny na lëdzy i muzykantów (1992).

S. pisze téż artikle, m.jin. do Głosu Kaszub ë Gazety Kartuskiej.

S. je laureatã kòl 30. pòeticczich kònkùrsów, m.jin. XII Konkursu Poezji Religijnej im. ks. prof. J. Tischnera w Ludzmiérzu (2004). Ùtczony òstôł wieloma ùhònorowaniamia, w tim téż: Skrą Òrmùzdową (1992), Medalã Stolema (1993), Strzébrzną Tobaczerą Ôbrama (2004).

Ùżiwô przezwëstków Jan Wiśniewski ë Wojciech Kreft.