Jaromira Labùdda

[Jaromira Labudda]

(ùr. 1961)

Ùrodzëła sã 24 łżëkwiata 1961 r. w Wejrowie, mieszkô w Tłuczewie (wejrowsczi pòwiôt). Je córką Aleksandra Labùdë. Òglowòsztôłcącé Liceùm skùńcza w 1981 r. w Kartuzach, a pòlską filologiã, zaòcznie, w 2001 r. na Gduńsczim Ùniwersytece. W latach 1992-2000 robiła w Kaszëbsczi Spòdleczny Szkòle na Głodnicë, dze ùczëła kaszëbsczégò ë pòlsczégò jãzëka. Terô, nëch samëch mòwów, ùczi w szkòle w Lëni, ë robi téż tam w pòwiatowi bibliotece.

L. debiutowa w 1977 r. w Pomeranii. Ji wiérztë bëłë drëkòwóné w cządnikach Nowy Medyk, Głos Wybrzeża, Norda (dodôwk do Dziennika Bałtyckiego) ë pòeticczim zsziwkù karna Lastadia Jeszcze być, a téż w antologiach, m.jin. J. ë J. Trédrów Domôcé słowo zwęczné. Antologia tekstów kaszubskich dla recytatorów (1994), B. Arsobë ë J. Bòrzëszkòwsczégò Pomorze i morze w poezji (1998), E. ë E. Prëczkòwsczich Mësla dzecka. Antologiô kaszëbsczich wiérztów dlô dzôtków i młodzëznë (2001).

Wëda zbiérczi wiérztów: Kôrba cëchotë (1986) ë Słowa obséwają zemię (1995).

L. napisa binowi dokôz, jednoaktówkã Klucz. Òd 1994 r. wëstãpùje razã z sostrama Bògùsławą a Miłosławą w kaszëbsczim kabarece Labud.

Przërëchtowa téż, do dzys nie wëdóny, ùczbòwnik do nôùczi kaszëbsczégò jãzëka. W 1997 r. Minysterstwò Nôrodny Edukacji wëdało ji Program nauczania języka kaszubskiego dla klas I-III szkół podstawowych. Ji, a ji òjca lëteracczé dokôzë òstałë zarejestrowóné dlô ùniwersytetów Kembridż ë Òksfòrd.

W 1994 r. L. dosta nôdgrodã minystra edukacji za dzejanié w szkòle na Głodnicë.