Stanisłôw Pestka (Jón Zbrzëca) (8.04.1929)
Ùrodzył sã w Rólbikù (chònicczi kréz). Do strzédny szkòłë chòdzył w Kòscérzënie (skùńcził w 1950), sztudérowôł pòlonistikã w Pòznaniu (1950-53). Robił jakno szkólny we strzédnëch szkòłach (1953-55 w Lidzbarkù Warminsczim, 1955-58 w Słôwnie). Równoczasno pisôł do wszelejaczich cządników. W cządze 1958-61 wespółrobił z cządnikã Kaszëbë, pò jegò zatchniãcym przecygnął sã do Bidgòszczë, dze robił w Ilustrowanym Kurierze Polskim jakno czerownik kùlturalnégò partu. W 1965. przecygnął do Szczëcëna, dze robił w Pòlsczim Rediu, pò dwùch latach przejachôł nazôd do Bidgòszczë, robił w młodzëznowim cządnikù Fakty i Myśli. W 1968. rokù wszedł do redakcëje Liter jakno czerownik kùlturalnégò partu. Pò zatchniãcym negò cządnika, przeszedł do Czasu. Òd 1969. rokù je w kòledżije redachcëjny Pomerani, w cządze 1969-72 ë 1990-94 jakno przédny redachtór.
W jegò ùtwórstwie je wpłiw Jana Karnowsczégò. Pisze jãzëkã grãdim, wëszukónym, fùl afòriznów, archajiznów ë neòlodżiznów. Rzeszi kaszëbiznã zastóną, tradicëjną z ùniwersalizną kùlturë strzódzémnomòrsczi. Jegò jãzëk je baro smiałi téż w metafòriznie. Debùtowôł w Pomerani w 1969. rokù. Jegò pierszi zbiérk wiérztów Pòłudnica (1976) òstôł òtaksowóny przez Jana Drzéżdżona jakno nôwikszé wëdarzenié w kaszëbsczi lëteraturze òd Derdowsczégò ë Heyczi. Jegò zôstné zbiérczi są: Wizrë ë duchë (1986), Wieczórny widnik (2002). Naléze gò téż w antolodżijach: Piaśnica (1971), Modra struna (1973), Westrzód dôczi (1977). Pò pòlskù mô wëdóné ksążczi Piórem i szablą (1961) ë Emisariusz niepodległości (1972) ò Józefie Wëbicczim.
Pisôł felietonë pòd pseudonimã Krëban z Milachòwa, w ùtwórstwie pòétëcczim ùżiwôł pseuda Jan Zbrzyca.