Jón Trepczik (1907-1989)
Ùrodzył sã na pùstkach kòle Strëszi Bùdë kòle Mirochòwa (kartësczi kréz). Ju w mirochòwsczi spòdlëczny szkòle (1914 ‑ 21) trafił Aleksandra Labùdã (wej), jaczi béł jegò drëchã. Pò skùńczenim spòdlëczny szkòłë sztôłcył sã w Seminariji Szkólnëch w Kòscérzënie (1921‑26), dze trafił ks. Léòna Heyke, jaczi miôł na niegò wiôldżi cësk dlô zaczãcégò robòtë na kaszëbsczim gònie. Pò skùńczenim Seminarije robił za szkólnégò w Kartëzach. Pò rokù òstôł przeniosłi do szkòłë w Miszewie (kartësczi kréz), w jaczi robił do 1934. Należôł do karna Zrzeszëńców. Béł wespół z A. Labùdą zakłôdcą Zrzeszeniégò Òbéńdowégò Kaszëbów ë cządnika „Zrzesz Kaszëbskô”. Òżenił sã w 1930. rokù z Anielą Rompską (sostrą Jana Rompsczégò). Miôł zacht ùdzél we spółdzelni „Gryf“, jakô wëdôwa w latach 1931-34 cządnik Gryf. W 1934. rokù za dzejanié na kaszëbsczim gònie òstôł ùkôrnowò przeniosłi do robòtë we szkòle w Rogòznie (Wialgòpòlskô). Tu wëdôł w 1935. gwôsnym nakładã Kaszëbsczi piesniôk. W séwnikù 1939. béł w Tłukawach, le dostôł zgòdã na przëjôzd nazôd na Kaszëbë. Òb wòjnã robił w Swiónowie jakno kasjéra (1940-43), pùzni trafił do Wehrmachtu, armije Andersa, a przez Néapòl ë Angliją wôrcył do Gdunska (1946). Pò wòjnie robił we szkòle w Wejrowie. Wespółrobił przë redagòwanim òdrodzonégò cządnika Zrzesz Kaszëbskô ë ji dodôwka Chëcz. Zajimôł sã karnã spiéwôków we Wejrowie (1950-60), béł zakłôdcą Kaszëbsczégò Zrzeszeniégò (1956), przez dłëgszi cząd przédnikã wejrowsczégò partu. Jinicjatora pòwòłaniégò w 1968. rokù Mùzëje Pismieniznë ë Mùzyczi Kaszëbskò-Pòmòrsczi. Na emeriturã przeszedł w 1967. rokù.
Pierszi wiérzt miôł napisóné w 1929. rokù Debùtowôł w Chëczë Kaszëbsczi (1930) wëjimkã pòwiescë Na szlachù zbrodnie. Jakno pòéta zadebùtowôł rok pùzni w Grifie, wiérztã Piesniô Sławë: Do Wòlë. Czej w 1932. rokù Gryf òprzestôł bëc wëdôwóny, a w jegò plac pòwsta Zrzesz Kaszëbskô aktiw włącził sã w pisanié do ni, tam prawie ùkôza sã jegò mitologòwô pòéma Pòsłańc – biôtczi mòrsczégò bòga. Pisôł do Grifa Kaszëbsczégò, Zrzeszë Kaszëbsczi, Chëczë, Echa Ziemi Wejherowskiej, Kaszëbów, Biuletynu ZK-P, Pomeranii. Drëkòwóny we zsziwkù Do pamiãtnika òfiarowanym ks. Grëczë z òrãdżi jegò primicëje (1939). W Pomerani miôł swój dzélik Domôcy nórcyk, w jaczim miôł drëkòwóné felietonë na kaszëbsczé témë.
Òstôł wëdrëkòwóny w antolodżijach Ma jesma òd mòrza (1963), Od Bugu do Tatr i Bałtyku (1965), Wiersze proste jak życie (1966), Antologia współczesnej poezji ludowej (1967), Wybór współczesnej poezji kaszubskiej (1967), Wieś tworząca. III (1968), Pogłosy ziemi (1971), Kaschubische Anthologie (1973), Modra struna (1973), Westrzód dôczi (1977), Drëszné spiéwë (1977).
W 1935. rokù òstôł wëdóny Kaszëbsczi piesniôk – zbiér piesniów z tekstama Trepczika, A. Labùdë, J. Rompsczégò ë lëdowima. Jinszé jegò zbiérczi piesniów to: wëdóné przez karno sztudérów Òrmùzd (1959), Cztery pieśni kaszubskie (1968), Rodnô zemia (1974), Mòja chëcz (1978), Lecë chòrankò (1980). Wiérztë dlô dzeców Ùkłôdk dlô dzôtk òstałë wëdóné w 1975 (2. wëdôwk – 1980). Jegò zbiérczi wiérztów są Mòja stegna (1970), Òdecknienié (1977). Tołmaczony na miemiecczi, słowensczi, łużëcczi, bretońsczi, biôłorusczi.
Ùżiwôł pseuda Mërk.